The Godfather & The Little Boy Blues 'n Roots Tartoefke Temse (23-11-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Tartoefke © Rootsville 2019

Alweer een tijdje geleden dat ik in Temse was geweest. Philip en Caroline organiseren op regelmatig basis akoestische optredens in hun gezellige broodjesbar in het centrum van Temse. Verdikke, op nog geen boogscheut van mijn voordeur. Het is daar niet groot dus op tijd vertrekken was de boodschap en zeker vandaag met het bezoek van "The Godfather & The Little Boy". Beter gekend als Peter Kempe van The Juke Joints en Wouter Verhelst van The Blue Clay.

Optreden dat ik zeker niet wilde missen. Blijkbaar was ik niet alleen die dat dacht en het Tartoefken zat gezellig vol. De thermostaat stond waarschijnlijk op de hoogste stand want het was pokkenwarm. Een frisse Duvel kon er dan ook best in. Iets na vieren namen de jongens hun plaats in en na een “Temse, are you ready?”, knalde een swingend instrumentaaltje door de boxen. De trein was vertrokken.

Twee klasse muzikanten die elkaar afwisselden met de zang. Peter Kempe, toonde dat hij, buiten een goede drummer, ook een begenadigd gitarist is. Covertjes weliswaar maar goed gebracht met een eigen twist, al zeker met de aparte stem van Kempe. Zo kregen we een fijne versie te horen van ‘Walking Blues’, nummertje van Son House, gevolgd door ‘San Fransisco Bay Blues’ een nummer die waarschijnlijk van de hand is van Jesse Fuller.

De sfeer zat er onmiddelijk goed in en er werd al duchtig in de handen geklapt. Toen nam Peter de mandoline vast en konden we al raden wat er ging komen. De ‘Bullfrog Blues’ natuurlijk, een klassieker die regelmatig op het repertoire staat van de Juke Joints, gevolgd door ‘Out On The Western Plain’, een kraker van Leadbelly .

Het niveau van de muziek was redelijk hoog , het duo amuseerde zich kostelijk en dat straalde dan weer over op de aanwezigen, so, nothing to complain about gelijk ze zeggen. Sommige covers zijn niet echt voor de hand liggend en klinken wel fijn in de oren zoals ‘Blues Ridge Mountain Blues’. Anderen zoals ‘Rock Me Baby’ van BB King klinken dan weer veel bekender. Op al de nummers kan Wouter zijn vlingervlugheid laten bewonderen. Zijn vingers bewegen vliegensvlug op de nek van zijn gitaar en het zweet druipt van zijn gezicht.

Genieten werd er ook gedaan met een ietwat onbekende song van Joe Babcock ‘I Wash My Hands In Muddy Water’. Hoewel redelijk onbekend werd hier en daar het refrein  toch duchtig meegezongen. Met ‘Pistol SlapperBlues’ van Blind Boy Fuller kwamen we terug uit bij Rory Gallagher en toen Wouter zijn “trekzak” omgorde kregen we met ‘He’ll have To Go” van Flaco Jimenez nog een leuke portie Texmex voorgeschoteld.

Jammer genoeg , diende ik wegens omstandigheden vroeger te vertrekken. Tja, het is niet altijd zoals je wilt. Maar niet getreurd, het was een aangenaam moment met fijne muziek en een hoop toffe mensen. In deze tijden van besparingen op cultuur, is het fijn dat mensen zoals Philip en Caroline, zich inzetten om een fijn stukje live muziek, gratis aan de man te brengen. Waarvoor onze oprechte dank.